Hringrás CO₂ í gufuhvolfi og bergi jarðskorpunnar óháð ljóstillífun og öndun

Rotnun bindur súrefni og losar CO₂ en þegar hún verður ekki eykur það á styrk O₂ í gufuhvolfinu. Þegar mór í fenjum og mýrum grefst í jörðu og verður að kolum binst CO₂ en snýr ekki aftur til andrúmsloftsins við rotnun. Afoxun CO₂ í mýrunum losar einnig O₂, sem hverfur þá til andrúmsloftsins. Styrk CO₂ og O₂ í gufuholvinu má því að vissu marki rekja til greftrunar kolefnis en aðrir þættir hafa þó þó enn meiri áhrif. Einkum verða miklar breytingar á styrk CO₂ við efnaveðrun á yfirborði jarðar, myndbreytingu og eldgos.

Mynd ◊. sýnir hringrás CO₂ óháð ljóstillífun og öndun. Veðrun á landi tekur til sín CO₂ frá andrúmsloftinu til að brjóta niður berg með efnaveðrun. Þetta er CO₂ sem hefur bundist vatni í gufuhvolfinu og myndað kolsýru H₂CO₃. |T| Kolsýran leysir upp kalsít og losar þannig Ca⁺² og myndar um leið vetniskarbónat (HCO₃^-). Þessar jónir berast í höfin þar sem þær falla út og mynda kalkstein ◊ ◊ eða skeljar lífvera. ◊ ◊. ◊

Kalklögin berast svo með jarðskorpuflekum að niðurstreymisbeltum þar sem bergið ýmist myndbreytist og bráðnar. Bæði eldgos og myndbreyting losa CO₂ aftur út í andrúmsloftið.

Öll hringrás CO₂ byggir á tilvist vatns á yfirborði Jarðar. Regn ber CO₂ inn yfir þurrlendi, árnar bera efnasambönd til sjávar þar sem efnaset fellur til og vatn lækkar bræðslumark bergsins við hlutbráðnun á neðurstreymisbeltunum.

Sjá einnig CO₂ í gufuhvolfinu og styrk CO₂ á ýmsum tímabilum jarðsögunnar. ◊

Sjá niðurstreymilbelti.