Í Svartahafinu háttar þannig til að lítil sem engin lóðrétt blöndun gerist neðan svokallaðs massabrigðalags á 100 - 150 m dýpi. ◊ Hafinu berast ≈ 320km³/ár af ferskvatni og á Dóná þar stærstan hlut og með botni Bospórussunds renna ≈ 200 km³/ár af mjög söltum sjó sem leitar til botns vegna eðlisþyngdar sinnar. Leifar lífvera sem lifðu í súrefnisríka laginu ofan massabrigðalagsins falla til botns en ná ekki að rotna vegna súrefnisþurrðar. Á botninum safnast þær saman í fúlum leir og mynda lífefnaríkan leirstein. Í leirsteininum myndast oft brennisteinskís ◊ við að óbundið H₂S gengur í samband við járn.

Hvarfið gæti etv. litið svona út:²

Fe²⁺ + HS^- → FeS + H₂S → FeS₂ + H₂

eða

Fe²⁺ + HS^- → Fe(HS)_x + H₂S → FeS₂ + H₂

Á kuldaskeiðum ísaldar var sjávarstaða svo lág að tenging Svartahaf við Miðjarðarhaf rofnaði og við þær aðstæður var umrædd lagskipting ekki eins og nú.

Sjá um lagskiptingu í hlutblönduðum vötnum og höfum.

euxinic environment: [euxinic: sem lítur að Svartahafi] er hugtak sem stundum er notað um aðstæður líkar því sem er að finna í Svartahafi.

Heimildir:

1) Neretin L., M.E. Böttcher, B.B. Jörgensen, I.I. Volkov, H. Lüschen 1999: Pyritazation at the Holocene / Late Pleistocene transition in the Black Sea sediments: Sulfur species and their isotopic composition, Geochemistry of the Earth's Surface, Balkema, Rotterdam, 331-334 < http://eagle.icbm.uni-oldenburg.de/~mbgc/HolgerL/BlackSea.html > 2) Rickard D. 1994: A new sedimentary pyrite formation model. Minerallogical Magazine VOLUME 58A p. 772-773, < http://www.minersoc.org/pages/Archive-MM/Volume_58A/58A-2-772.pdf >