Háhitasvæði

Þegar hitastigulskort af landinu er skoðað ◊ sést að hitastigullinn er áberandi mestur á virku gosbeltunum. Ekki er þar þó um samfellt jarðhitasvæði að ræða heldur greinist hann í um 20 einstök svæði, svokölluð háhitasvæði. Þau liggja innan virku gosbeltanna þar sem upphleðslan er í fullum gangi. ◊

Háhitasvæðin einkennast yfirleitt af miklum ummyndunum bergs á yfirborði og auk þess eru þar algengir gufu- og leirhverir. ◊ ◊. Í gufuhverunum er gufan oft yfirhituð, þ.e. yfir 100°C og kemur því upp með nokkrum þrýstingi. Grunnvatnsborðið er vanalega nokkuð neðan yfirborðsins. ◊ ◊. Nái gufan að þéttast við yfirborðið súrnar hún og bergið grotnar í sundur þannig að leirpyttir myndast með blágráum kraumandi leir. Liturinn stafar af örsáum kristöllum úr brennisteinskís, FeS₂.

Háhitasvæðin eru ávallt tengd virkum eldstöðvakerfum með sprungusveimum og viðeigandi eldvirkni og innskotum eins og háhitasvæðin á Reykjanesskaganum. Víðast hvar utan Reykjanesskagans eru þau jafnframt tengd megineldstöðvum með ísúru og súru bergi og oft einnig öskjumyndun.◊ Tvö háhitasvæði, Hveragerði og Geysissvæðið, ◊ eru þó á mörkum þess að geta talist liggja innan gosbeltanna því þau tengjast megineldstöðvum sem hættu að gjósa á næstsíðasta jökulskeiði eða fyrr.

Ólíkt lághitasvæðunum virðist vatn háhitasvæðanna komið skammt að og oftast hefur það fallið sem úrkoma í nágrenni háhitasvæðanna.